*اخبار روستای دره شور* شما می توانید در ادامه شعر مربوط با بحران آب از علی آریافر را بخوانید.

نگهی بر کف پا کن آب نیست

با دلت ورد و دعا کن آب نیست

جرعه ای آب هست این هم لا اقل

صرف این بر و بیا کن آب نیست

کوزه ها را پر بکردی شب و روز

کوزه ها را بر فنا کن آب نیست

دولتم مقهور از تشنگی است

رفع آبت با هوا کن آب نیست

صبح و مغرب را نمازت ای جوان

دایما یک جا قضا کن آب نیست

چرک و خون آلود شد پایت ولی

ساعتی در گل شنا کن آب نیست

آب را اینک ز جورت رو مده

شرم کن اینک حیا کن آب نیست

متوسل شو به اجدادت ولی

دیده بر آل عبا کن آب نیست

ساعتی بنشسته ای در کوی دوست

قاروقورت بی صدا کن آب نیست

جرعه ای هست همان هم اندکی

صرف تجدید قوا کن آب نیست

گر به مردی تشنه برخوردی مترس

رو بگردان انحنا کن آب نیست

این گلیمت را بکش بیرون ز آّب

قالیت از آن سوا کن آب نیست

باده ات را نوش از گوشه ی جام

خمره ات از مس بنا کن آب نیست

گر برویت باز باشد خانه ات

معده ات بی اشتها کن آب نیست

گرسر  سفره ی ما دعوت شدی

کوزه ی شربت رها کن آب نیست

آب را دیگر نمیبینی گلم

پشت شیشه ها ها کن آب نیست

آب را از جوی نستان ای خدا

نظری بر حال ما کن آب نیست

جمله می گوییم در صحرای خشک

حاجتم را تو روا کن آب نیست

تازه گشته بغض در غربت آب

هفته ای را در عزا کن آب نیست

هم به قبضت تو نگه کن هم به قبض

فکر بر این انتها کن آب نیست

سر به بزم پر شکوه عیش خویش

کله ات را بی حنا کن آب نیست

ای خداوند کریم ، عزوجل

آب را بر ما عطا کن آّب نیست

بارالها ، بارالها، باراله

آب ده رفع بلا کن آّب نیست